‘ZE GAAN ZELDEN OVER ÉÉN NACHT IJS’
Als veehouder en/of dierenarts sta je de gehele dag voor keuzes. 
Is het al nodig geboortehulp te verlenen, of kan ik het nog even de tijd geven?
Is het klimaat optimaal voor dit koppel? Wat voor advies past het beste bij dit bedrijf en deze mensen? En de wellicht meest bijzondere beslissing in mijn vak: is hier sprake van uitzichtloos lijden en daarmee euthanasie noodzakelijk? Eentje die zowat dagelijks voorbijkomt en toch een flink zwaarwegende betreft. Een onderwerp met vele meningen, maar waar we eigenlijk zo min mogelijk over praten. Terwijl we het hebben over het verschil maken tussen leven en dood.
Tijdens het publiceren van een artikelenreeks over euthanasie bij varkens in onze nieuwsbrief besefte ik weer hoe groot het taboe is op dit onderwerp. Maar waarom? De consument wil minder én kwalitatief beter vlees. Vlees afkomstig van blije dieren met een goed leven, het liefst ook nog geheel antibioticavrij. Hoe dicht staat dit bij de realiteit? Huisartsen kunnen de aanloop van patiënten niet aan. En ook in de dierenwereld hebben we met regelmaat te maken met ziekte en daarmee gepaard gaand noodzakelijk ingrijpen. Maar dieren met een dikke schouder, fikse navelbreuk of groeiachterstand, zonder kans op herstel, wil men klaarblijkelijk niet op het bord. De mogelijkheid om te kunnen besluiten tot euthanasie over te gaan, is daarmee in mijn ogen toch een soort van privilege. Deze beslissing is er gelukkig niet zomaar één. Uiteraard hebben we van doen met strenge wet- en regelgeving. Toch is dit in de praktijk niet altijd voldoende en bieden de speciaal hiervoor opgestelde beslisondersteuners hulp. Deze zorgen ervoor dat gevoel en intuïtie gecombineerd worden met rationele afwegingen.
Zwaarwegende beslissingen worden momenteel ook op een geheel ander niveau genomen in de sector. Het beleid van onze regering liegt er niet om en streeft keihard naar minder veehouderij in Nederland. Steeds meer wetten, regeltjes, extra administratieve rompslomp én investeringen. Soms terecht, soms écht te zot voor woorden. In mijn ogen één van de redenen dat steeds minder jongeren een toekomst in de veehouderij zien zitten. En ook de reden dat veehouders, al dan niet zonder opvolging, bewuste keuzes maken om hun bedrijf wel of niet voort te zetten. Een beslissing die ook niet zomaar van de één op de andere dag genomen wordt.
En tot slot nog een moeilijke beslissing in mijn eigen koppie. Na tien jaar in de praktijk gewerkt te hebben, tóch besloten mijn werkzaamheden binnen De Varkenspraktijk neer te leggen en het roer om te gooien. Net als al het bovenstaande geen gemakkelijke keuze, want wat zal ik de varkenslucht, de mooie gesprekken in de stal en aan de keukentafel en het op geheel eigen wijze onderwerpen aan de kaak kunnen stellen in deze column gaan missen. Aan elke beslissing hangt een consequentie, voor welke optie je ook kiest. Helaas kun je van achteren een koe nu eenmaal het beste in de kont kijken. Maar neem van mij aan: zolang je niet vergeet je eigen gras met ziel, zaligheid, zo veel mogelijk enthousiasme en passie water te geven, zal dat van de buurman zeker niet zomaar groener kijken.
Varkensarts Patricia van Ginderen /19 december 2024/Boerderij
Heeft u vragen over dit artikel? Helaas is Patricia niet meer werkzaam bij ons, de andere varkensartsen staan u graag te woord. U kunt ons bereiken via info@DeVarkenspraktijk.nl of per telefoon:
Mill: +31 (0)485 24 00 00
Oss: +31 (0)412 67 60 60
Someren: +31 (0)493 44 10 44
